De Volkskrant publiceerde half juli het artikel “Twee docenten Theaterschool beschuldigd van relaties met studentes”. Voorafgaand aan die publicatie probeerde één van de twee docenten tevergeefs het artikel tegen te houden. Hij erkende dat hij relaties met studentes heeft gehad, maar dat was volgens hem 30 jaar geleden. Het oprakelen daarvan door de Volkskrant achtte hij een ongerechtvaardigde aanval op zijn reputatie en een grove inbreuk op zijn privacy. Hij spande een kort geding aan en vroeg de voorzieningenrechter de Volkskrant een publicatieverbod op te leggen.
Het vertrekpunt van de voorzieningenrechter is dat een verbod vooraf slechts onder zeer uitzonderlijke omstandigheden kan plaatsvinden – onder verwijzing naar het Mosley-arrest van het EHRM uit 2011. Dat de voorzieningenrechter niet lichtzinnig een publicatieverbod mag opleggen, was ook recent door het Hof Amsterdam benadrukt in de zaak van KRO-NCRV en CCCP tegen Mediamarkt.
Vervolgens is een belangrijke omstandigheid bij de belangenafweging – tussen de privacy van de docent enerzijds en de vrijheid van meningsuiting anderzijds – de mate waarin de publicatie steun vindt in het beschikbare feitenmateriaal. De Voorzieningenrechter overweegt dat van de Volkskrant niet hoeft te worden verwacht dat de juistheid van de publicatie onomstotelijk vast komt te staan, maar wel mag worden verwacht dat zij voldoende zorgvuldig onderzoek verricht.
De docent beklaagt zich erover dat de Volkskrant zich niet baseert op feiten maar op geruchten waarvoor ieder bewijs ontbreekt. Door de wijze waarop de Volkskrant hiervan melding maakt, namelijk “door de geruchten niet als waarheid te publiceren” acht de voorzieningenrechter publicatie daarvan niettemin geoorloofd. Ook het bezwaar van de docent dat hij zich moeilijk kan verweren tegen anonieme klachten, wordt door de voorzieningenrechter terzijde geschoven: “Voldoende is immers komen vast te staan dat de klachten serieus van aard zijn (zonder hiermee ook te oordelen dat zij terecht zijn)”. De docent kan zich evenmin verzetten tegen optekening van het verhaal van een 21-jarige studente die hem ervan beschuldigt niet adequaat te hebben gereageerd op haar klacht over een andere docent: “De Volkskrant maakt hier echter melding van de persoonlijke ervaringen van de studente, zonder deze als waarheid te presenteren, hetgeen haar vrij moet staan.”
Verder weegt mee dat de docent een publiek figuur is, nu hij “actief [is] in de theaterwereld en artistiek leider van een opleiding die tal van bekende acteurs en cabaretier(e)s heeft voortgebracht”. En ook is van belang dat de Volkskrant de docent “een reële mogelijkheid van wederhoor heeft geboden en bereid is geweest de publicatie naar aanleiding hiervan aan te passen (en enkele dagen uit te stellen)”.
Alles afwegende oordeelt de voorzieningenrechter “dat – mede gezien de misstand die De Volkskrant aan de kaak beoogt te stellen – [de] voorgenomen publicatie niet in zodanige mate inbreuk maakt op de persoonlijke levenssfeer van [de docent] dat een publicatieverbod vooraf gewettigd zou zijn.”
De Volkskrant werd in deze zaak bijgestaan door Jens van den Brink.
