Een bekende Duitse actrice werd gesignaleerd met een nieuwe vriend bij een prijsuitreiking. Het tijdschrift “Auf Einen Blick” dook in het cv van de nieuwe geliefde en vond daar een opmerkelijk feit: de man had in een aantal pornofilms gespeeld. Dit smeuïge detail werd breed uitgemeten onder de kop “Wenn Frauen Zu Sehr Lieben”, waarop de man Auf Einen Blick voor de rechter daagde met een beroep op zijn recht op privacy. Uiteindelijk kwam men uit bij het Bundesgerichtshof, dat oordeelde dat de man zelf de openbaarheid had gezocht en daarom geen beroep meer kon doen op zijn recht op privacy.
Auf Einen Blick had onder andere geschreven (vrij vertaald):
En TV-ster [naam]? Wat zou er door haar heen zijn gegaan toen ze te weten kwam dat haar nieuwe vriend [naam] nog maar een paar maanden geleden schitterde als pornoster – natuurlijk zonder condoom. Is er na zo’n vertrouwensbreuk nog een andere oplossing denkbaar dan hem dumpen?
De lagere rechter had de vorderingen van de man nog toegewezen, maar het Bundesgerichtshof maakt korte metten met die uitspraak. Het Hof overweegt dat de films professioneel zijn vervaardigd en commercieel verkrijgbaar zijn, waardoor de deelname van de man niet meer in zijn privé-sfeer valt.
Het Hof – dat als bewijs enkele screenshots uit de films had ontvangen – constateert daarna dat de man in alle films herkenbaar in beeld is. Bovendien stond hij bij één van de films ook nog op de cover. In een prachtige Duitse volzin overweegt het Hof daarover:
Ein Darsteller in einem Pornofilm, der sich dem Publikum ohne jede Einschränkung präsentiert und sein Gesicht erkennen lässt, kann aber nicht auf einen namen- und identitätslosen Körper reduziert werden.
Door deze herkenbaarheid maakt het volgens het Hof verder niet meer uit dat de naam van de man niet genoemd wordt in de film of op de hoes.
Het publiek belang bij de berichtgeving is volgens het Hof tweeledig. Ten eerste is de actrice bekend en heeft ze de man bij prijsuitreiking aan het publiek gepresenteerd. Ten tweede oordeelt het Hof dat de situatie bij kan dragen aan het publieke debat over “safer sex” en pornografie. Al met al mocht het tijdschrift dus berichten over het verleden van de man.
Zoals in een post op IPKat over deze zaak wordt vastgesteld, is echter nog niet alles verloren voor de man. Eén van zijn klachten richtte zich tegen de feitelijke juistheid van de beweringen dat hij geen condooms had gebruikt in de films en dat zijn nieuwe vriendin niet afwist van zijn acteerwerk. Voor de beoordeling van deze klacht (waarbij het bewijs ongetwijfeld interessant zal worden) verwijst het Hof de zaak terug naar de lagere rechter in Berlijn.
