Het arrest in Tamiz v. UK is een belangrijke steun in de rug voor internet tussenpersonen die aansprakelijk worden gehouden voor de inhoud van content die zij hosten. Waar ging het om in deze zaak?
Feiten
Google is aanbieder van de dienst blogger.com. Via blogger.com kunnen mensen gratis een blog op starten. Gebruikers kunnen ervoor kiezen om hun blog ook door blogger.com te laten hosten.
Op 27 april 2011 verschijnt er op de door blogger.com gehoste website “London Muslim” blog een stuk over “Payam Tamiz, a Tory Muslim council candidate“, met een foto van Tamiz, en onder meer de melding dat Tamiz:
“has resigned from the party after calling Thanet girls ‘sluts’. Tamiz who on his Twitter page describes himself as an ‘ambitious British Muslim’ is bizarrely studying law so one would have thought this Tory prat with Star Trek Spock ears might have engaged the odd brain cell before making these offensive remarks.”
In de comments onder het artikel werd Tamiz onder meer een “known drug dealer” genoemd, en staan onder meer de volgende beschuldigingen:
“His whole family are criminals”
“Can’t deny what he said is true but isn’t this the same Payam Tamiz that use to take girls back to his ‘houseparties’ practically every weekend with his friends and sleep with them?”
“Before Payam starts to call women sluts it might be an idea for him to look closer to home, how may brothers and sisters has he got, all with different fathers. I thought Muslim men were the one who were meant to have more than one wife, not the women with more than one husband. Is there not a 30 year gap between the ages of his younger to older brother and sister. Look closer to home pal.”
“It couldn’t have happeneded to a better person, his a little snake and he knows it. I’d put my money on him still being a virgin, not being funny but you only got to look at his picture to work that out.”
“And his brothers girl friend is an escort girl”
Eind april 2011 vult Tamiz een abuse report in voor één van de comments. Google laat hem daarop weten dat ze de comments en het artikel niet verwijderen. Google vraagt Tamiz wel toestemming om zijn takedown verzoek te forwarden aan de auteur van het artikel. Die toestemming geeft Tamiz, waarbij hij meteen zijn klacht uitbreidt naar een aantal andere comments. Google stuurt daarop de klacht door. De post en de comments worden dan op 14 augustus 2011 door de auteur van het artikel verwijderd.
Tamiz neemt daar geen genoegen mee. Hij vindt dat Google onrechtmatig heeft gehandeld door de volgens hem lasterlijke teksten online te laten staan en start een procedure tegen Google. De Engelse rechter wees zijn vorderingen af; Google was niet de uitgever van de teksten en had niet onrechtmatig gehandeld.
Beoordeling EHRM
Tamiz stapt daarop naar het EHRM. Hij vindt dat de Engelse staat tekort is geschoten in de positieve verplichting die uit artikel 8 EVRM volgt om zijn reputatie te beschermen. Het EHRM herinnert aan de overweging uit het Springer arrest, dat een succesvol beroep op artikel 8 EVRM vereist dat “an attack on personal honour and reputation must attain a certain level of seriousness and must have been carried out in a manner causing prejudice to the personal enjoyment of the right to respect for private life.”
Het Hof past dat dan toe voor internet comments en bepaalt “This threshold test is important: as Article 19 noted in their intervention, the reality is that millions of Internet users post comments online every day and many of these users express themselves in ways that might be regarded as offensive or even defamatory. However, the majority of comments are likely to be too trivial in character, and/or the extent of their publication is likely to be too limited, for them to cause any significant damage to another person’s reputation“. Kortom, comments online moeten niet te serieus worden genomen, en leveren vaak geen schade op aan de reputatie van anderen.
Het EHRM past deze drempel toe en is het eens met de Engelse rechters “that while the majority of commens about which the applicant complains were undoubteldy offensive, for the large part they were little more than “vulgar abuse” of a kind (…) which is common in a communication on many Internet portals, and which the applicant, as a budding politician, would be expected to tolerate.”
Bovendien zullen lezers dit soort comments ook niet snel al te serieus nemen: “Furthermore, many of those comments … which made more specific – and potentially injurious – allegations would, in the context in which they were written, likely be understood by readers as conjecture which should not be taken seriously.”
Daarnaast concludeert het EHRM dat Tamiz voldoende alternatieve mogelijkheden had om zijn recht te beschermen. Hij had ten eerste kunnen proberen een procedure te starten tegen de auteurs van de comments. Die was weliswaar anoniem, maar hij had kunnen proberen zijn gegevens te achterhalen via Google. Ten tweede had hij een procedure kunnen starten tegen de auteur van de blogpost.
Het EHRM wijst erop dat de overweging van de Engelse rechter om dat Google alleen maar (en dan ook nog “on the most generous assessment“) aansprakelijk zou kunnen zijn voor de inhoud van de comments nadat er een redelijke termijn voorbij was gegaan sinds zij het takedown verzoek had ontvangen, volkomen in lijn is met internationaal recht: “The approach of the national courts is entirely in keeping with the position in international law. Indeed, the Council of Europe, the European Union, the United Nations and the Organisation for Security and Co‑operation in Europe have all indicated that ISSPs should not be held responsible for content emanating from third parties unless they failed to act expeditiously in removing or disabling access to it once they became aware of its illegality. Indeed, the EU Directive on Electronic Commerce expressly provides that Member States shall neither impose a general obligation on ISSPs which are storing information provided by a recipient of their services to monitor the information which they store, nor a general obligation actively to seek facts or circumstances indicating illegal activity.”
Het EHRM benadrukt dat het Delfi arrest niet in de weg staat aan afwijzing van de eis van Tamiz. In Delfi ging het om een professioneel gemanaged nieuws portal dat op een commerciële basis eigen artikelen publiceerde en lezers uitnodigde comments te plaatsen.
Tenslotte wijst het EHRM op “the important role that ISSPs such as Google Inc. perform in facilitating access to information and debate on a wide range of political, social and cultural topics”.
Het is duidelijk: het EHRM concludeert dat de Engelse gerechten de juiste afweging hebben gemaakt door Tamiz’ eisen af te wijzen. De klacht van Tamiz wordt als kennelijk ongegrond afgewezen.
