Op 23 juni heeft het hof Den Haag in een tweetal arresten uitspraak gedaan in de affaire tussen de “bellende” Haagse rechter Westenberg en respectievelijk Micha Kat (hier te vinden) en advocaat Hugo Smit (hier). Kat had in zijn boek ‘Topadvocatuur, in de keuken van de civiele rechtspraktijk’ uit 2004 het volgende citaat opgenomen, uit de mond van Chipshol advocaat Hugo Smit: “Maar bij grote claims leert de ervaring dat Nederlandse rechters nerveus worden. Er gaan opeens gekke dingen gebeuren, zoals rechters die uitvoerig met advocaten gaan bellen over de zaak. In de Chipshol-zaak is dat ook gebeurd met mr. Westenberg van de Haagse rechtbank.”
Met die passage was rechter Westenberg minder blij. Westenberg betwistte de gang van zaken en startte een procedure tegen Kat en zijn uitgever en tegen advocaat Smit over deze naar zijn mening onrechtmatige publicatie.
Het hof Den Haag komt nu met een keihard oordeel. In de zaak Smit zegt het hof: ‘Het hof acht – behoudens (nader) tegenbewijs … – bewezen dat Westenberg voorafgaand aan de pleidooien op 8 december 1994 in de zaak van Chipshol … een telefoongesprek heeft gevoerd met [appellant]. De – gedetailleerde – getuigenverklaringen van [appellant] en zijn toenmalige secretaresse over een zodanig telefoongesprek alsmede de zojuist genoemde brief van 12 december 1994 – geschreven enkele dagen na dat pleidooi – in welke brief ook melding wordt gemaakt van een zodanig gesprek, brengen het hof tot dit oordeel… De ontkenning van Westenberg dat een gesprek als bedoeld heeft plaatsgevonden is onvoldoende om anders te oordelen.‘ Kortom, tenzij Westenberg het tegendeel bewijst, gaat het hof Den Haag ervanuit dat de Haagse rechter heeft gelogen. Het verbaast weinig dat Westenberg vervolgens in beide zaken aan het kortste eind heeft getrokken. Overigens wordt Westenberg door het hof nog wel in staat gesteld tegenbewijs te leveren.
Al met al twee zeer opmerkelijke arresten waarin het hof er niet voor terugdeinst een rechter uit zijn eigen arrondissement er van langs te geven. Maar ook los van dat vrij spectaculaire gegeven zijn het interessante arresten voor de perspraktijk.
Interessant aan het arrest in de zaak Kat is bijvoorbeeld dat het hof overweegt dat het feit dat Kat de bewering over Westenberg uit zijn interview met Smit niet heeft voorgelegd aan Westenberg, niet afdoet aan de rechtmatigheid van die passage. Immers, ‘het ging om interviews en van Kat kon niet verlangd worden dat hij elk onderdeel van hetgeen hem in de interviews werd verteld (in detail) zou controleren.’ Dat bevestigt weer eens dat hoor en wederhoor geen absolute eis is. Hoewel het bij een ernstige beschuldiging absoluut de voorkeur verdient, levert het ontbreken van wederhoor niet per definitie een onrechtmatige publicatie op.
