Het gebeurt niet vaak dat een bron van een artikel een rechtszaak tegen een persmedium begint waarin zij wordt geciteerd. Het overkwam de Maastrichtse tak van lokale nieuwssite dichtbij.nl. In een artikel over fraude bij een goed doel werd een dame (met naam en toenaam) als een van de bronnen voor deze beschuldiging opgevoerd. Zij betwistte echter dat zij de bron was van het artikel en eiste rectificatie, en een voorschot op immateriële schadevergoeding van EUR 3.000,-. De voorzieningenrechter oordeelt in een (pas recent gepubliceerd) vonnis uit september 2014 ten nadele van de bron.
Het feitencomplex is tamelijk opmerkelijk. Eiseres stelde namelijk dat zij niet de bron zou zijn geweest, maar dat haar moeder de bron was. De betrokken journalist zou met haar moeder hebben gebeld op de vaste lijn, terwijl eiseres bij haar zus was. Ergo: zij kon niet de bron zijn, aldus eiseres.
Eiseres stelde:
“door de vermelding van haar als (tweede) bron van het artikel en hetgeen in het artikel is gesuggereerd zijn er door haar (sociale) omgeving vraagtekens geplaatst bij haar eerlijkheid, oprechtheid, integriteit en vertrouwelijkheid. Het artikel heeft gezorgd voor een fikse deuk in vriendschappen van eiseres, aldus eiseres.”
Dichtbij.nl stelt daartegenover dat eiseres wel degelijk een bron was. Althans: “Tijdens het telefoongesprek op 14 juli 2014 heeft de redacteur eerst de moeder van eiseres gesproken, waarna het telefoongesprek verder is gevoerd met (iemand die zich uitgaf als) eiseres.”
Dat het daadwerkelijk ging om eiseres, aldus dichtbij.nl, was des te aannemelijker nu zij bij haar moeder in huis woont. Bovendien had de moeder na publicatie van het artikel nog meerdere malen contact gehad met de betrokken journalist, en daarbij niets gezegd over de (volgens eiseres) onterechte vermelding van haar dochter als bron in het artikel.
De voorzieningenrechter stelt voorop dat de bewijslast van de claim van eiseres dat zij niet de bron was op haar rust. Dit geldt nog sterker omdat dichtbij.nl goed gedocumenteerd en specifiek verweer heeft gevoerd. Eiseres had ter ondersteuning van haar stelling echter alleen verklaringen van haar moeder en zus overgelegd:
“Eiseres stelt weliswaar dat zij tijdens gemeld telefoongesprek niet thuis was, waartoe zij verwijst naar de door haar overgelegde verklaringen van haar moeder en zus, doch gelet op het gemotiveerde verweer van gedaagde acht de voorzieningenrechter die verklaringen, mede nu deze door familieleden van eiseres in haar voordeel zijn afgelegd, onvoldoende om af te doen van voormeld oordeel. Daarbij speelt een rol dat indien zou worden afgegaan op deze verklaringen, de conclusie moet zijn dat de redacteur heeft verzonnen dat hij ook met een ander dan de moeder van eiseres heeft gesproken. De voorzieningenrechter heeft geen aanleiding daarvan uit te gaan.”
Kortom: dichtbij.nl heeft meer dan voldoende aangevoerd om aannemelijk te maken dat eiseres de bron was, en eiseres heeft alleen verklaringen van haar familieleden in haar voordeel overgelegd. De voorzieningenrechter is dan ook niet overtuigd en wijst haar vorderingen af.
Hieruit blijkt maar weer eens dat het belangrijk is voor media om goed te documenteren wie precies de bron voor het artikel is. Zeker met contact via e-mail en/of de telefoon is dat immers lang niet altijd zeker.
