Wat ik graag nog eens zou doen is het verdedigen van een culinair recensent in een onrechtmatige publicatie-zaak. De reviews van Johannes van Dam hebben een behoorlijke impact in de Amsterdamse horeca. Wat nu als een restaurant vindt dat Van Dam ten onrechte zijn tent afkraakt en daar een procedure over begint? Over smaak valt niet te twisten? Iets soortgelijks doet zich nu voor in Frankrijk.
In het European Journal of International Law (EJIL) stond een negatieve bespreking van een boek van de hand van een docente aan een Israëlisch instituut, ene Karin Calvo-Goller. Goller beschuldigde de auteur van de kritische recensie van smaad. De hoofdredacteur van EJIL, Joseph Weiler, hoogleraar aan NYU, bood Goller daarop aan de brief waarin zij haar gal spuwde online te zetten naast de boekbespreking. De recensie is hier en de correspondentie hier te vinden.
Daar nam Goller geen genoegen mee. Zij heeft nu in Frankrijk een strafklacht ingediend tegen Weiler, de hoofdredacteur van EJIL, die beschuldigd wordt van smaad. Er wordt naar mijn mening terecht schande van gesproken dat Weiler nu daadwerkelijk gedwongen is het vliegtuig te pakken naar Frankrijk om zich daar te verweren tegen de strafklacht van deze mevrouw Goller, die boos is dat haar boek niet positief is beoordeeld. Kennelijk is het onder Frans recht zo dat er nauwelijks een schifting aan de poort is, en strafklachten vrij standaard tot een zitting leiden, nog voordat beoordeeld is of een klacht wel enige juridische basis heeft. Ik kan me niet voorstellen dat deze mevrouw in Nederland bij het OM gehoor zou vinden. Geen wonder dat zij voor Frankrijk heeft gekozen (en die keus had ze neem ik aan omdat het blad ook in Frankrijk wordt uitgegeven) om haar zaak voor te leggen.
