Recent oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) – na het eerdere arrest Haldimann – voor de tweede keer in korte tijd over het gebruik van een verborgen camera. Dat gebeurde in de zaak Bremner t. Turkije (arrest alleen in het Frans).
Bremner was een Australiër, die in Turkije werkte voor een Australische krant. Bremner verspreidde naast zijn baan als journalist als vrijwilliger gratis christelijke boeken. Dit was ‘aan het licht gekomen’ door een undercover reportage met verborgen camera van een Turks televisie programma. Bremner werd daarop vervolgd en veroordeeld voor belediging van de islam. De procedure kwam uiteindelijk terecht bij het EHMR, dat onder meer (en meest interessant) beoordeelde of het gebruik van een verborgen camera hier was toegestaan.
Het EHRM oordeelt dat terughoudend (‘restreint’) gebruik moet worden gemaakt van een verborgen camera. Daarnaast erkent het Hof het belang van heimelijke onderzoeksmethodes om bepaalde types reportages uit te werken (“la Cour n’ignore pas l’importance des moyens d’investigation secrets pour l’élaboration de certains types de reportage”). Bijvoorbeeld als de informatie moeilijk via andere weg te verkrijgen is (“lorsque les informations sont difficiles à obtenir par un autre moyen”). Kortom, je kunt niet zomaar een verborgen camera gebruiken. Maar het hoeft ook niet perse de enige methode te zijn om aan de informatie te komen.
Het EHRM oordeelde in deze zaak dat het gebruik van een verborgen camera – ondanks de nogal twijfelachtige relevantie van het gedrag dat hier aan de kaak werd gesteld – hier was toegestaan.
De uitzending kon volgens het EHRM toch niet door de beugel omdat de man ongeblurd in de uitzending zat, terwijl hij geen publiek figuur was en zijn herkenbaarheid volgens het EHRM niets toevoegde.
