In een aflevering van het actualiteitenprogramma “De Vijfde Dag” van de EO zou aandacht worden besteed aan een strafzaak, waarin een vrouw aangifte had gedaan tegen haar toenmalige man van mishandeling en verkrachting. Na een lang proces werd de man vrijgesproken. In ‘De Vijfde Dag’ zouden de misstanden die tijdens het politieonderzoek en de vervolging zijn voorgevallen worden behandeld. Omdat de vrouw van mening was dat haar privacy door de uitzending zou worden geschonden, probeerde ze de uitzending tegen te gaan door middel van een kort geding.
Uit het vonnis blijkt dat de voorzieningenrechter tijdens de zitting (die op 22 februari 2013 plaatsvond, vijf dagen voor de uitzending) de aflevering heeft bekeken.
De voorzieningenrechter overweegt naar aanleiding daarvan dat de reportage met name gaat over misstanden bij de politie en het OM. Het aandeel van de vrouw in de reportage is beperkt; zij staat niet centraal. De voorzieningenrechter overweegt vervolgens dat de media een algemene misstand aan de kaak mogen stellen door een specifiek voorbeeld te behandelen:
“In dit verband heeft de EO terecht aangevoerd – met een verwijzing naar een uitspraak van het EHRM (21 januari 1999, NJ 1999, 713) – dat het is toegestaan (algemene) misstanden aan de kaak te stellen door middel van het gebruik van een individuele casus. Inherent hieraan is dat altijd sprake zal zijn van (enige) privacyschending van diegenen op wie die casus is gebaseerd.”
Door het uitzenden van de reportage zou de vrouw, zo oordeelt de voorzieningenrechter, inderdaad in haar privacy worden aangetast. Deze aantasting is echter onvoldoende om de gevorderde inbreuk op de vrijheid van meningsuiting te kunnen rechtvaardigen. De voorzieningenrechter noemt een aantal omstandigheden die daarbij relevant zijn:
– De reportage is op journalistiek zorgvuldige wijze gemaakt
– Er wordt een ernstige misstand aan de kaak gesteld;
– Er is voldoende feitelijke onderbouwing voor de uitingen in de reportage;
– De EO heeft er op verschillende manieren voor gezorgd dat de herkenbaarheid van en herleidbaarheid naar de vrouw zo veel mogelijk beperkt is;
– Er is voldoende en voldoende tijdig gelegenheid geboden tot wederhoor.
In de reportage zijn ook beelden verwerkt van een homevideo waarop de vrouw te zien is. Het gebruik van deze beelden is toelaatbaar, zo oordeelt de voorzieningenrechter:
“Ook het feit dat in de reportage een homevideo uit 2005 is opgenomen, rechtvaardigt geen uitzendverbod. Het filmpje is, zoals uit de beelden blijkt, niet heimelijk opgenomen. Eiseres is hierop in de reportage onherkenbaar gemaakt en ook haar stem is vervormd. Bovendien zijn de beelden functioneel omdat zij de strekking van de reportage – te weten dat politie en justitie ernstige fouten hebben gemaakt – onderstrepen.”
De voorzieningenrechter wijst de vorderingen van de vrouw af en de uitzending kon dus gewoon doorgaan.
De zaak doet sterk denken aan de eerder op Media Report besproken zaken waarin (eveneens zonder succes) werd geprobeerd uitzendingen van respectievelijk de programma’s “Het Zesde Zintuig” en “Praten met de Doden” te verbieden.
