In het Advocatenblad van februari staat een artikel over “Trial by Media’, waarin juristen en advocaten, waaronder ondergetekende, aan het woord komen over “het mediagerecht”. Hier mijn commentaar over de soms wat te snel gebruikte beschuldiging dat sprake is van een trial by media:
“Media gaan steeds verder in het schuldig verklaren van verdachten. Wie de aandacht van de media op zich weet gevestigd komt daar maar moeilijk vanaf, en kan er nog jarenlang last van hebben, zelfs als een rechter uiteindelijk beslist dat er niks aan de hand was. ‘Dat is zuur voor betrokkenen,’ zegt media-advocaat Jens van den Brink van Kennedy Van der Laan. Hij treedt vaak op voor media, waaronder weblog Geen Stijl, als die worden aangeklaagd door personen of bedrijven die zich aangetast voelen in hun goede naam. Van den Brink: ‘Men beroept zich dan al gauw op “trial by media”, en dat dat allemaal niet kán. Moszkowicz bijvoorbeeld vond dat media niet zomaar alles mochten roepen over de seksschandalen van Silvio Berlusconi, omdat de man nog nooit veroordeeld is. Maar zeggen dat je pas over iemand mag publiceren als hij strafrechtelijk is veroordeeld, is de omgekeerde wereld – dan was Nixon nooit afgetreden. Wat mensen vaak uit het oog verliezen is dat het juist de taak is van de media om misstanden aan de kaak te stellen die nog niet voor de rechter zijn geweest – het is een van de pijlers van de rechtsstaat. Dus als een verhaal voldoende feitelijk is onderbouwd, is er geen reden om niet te publiceren. De jurisprudentie is daar glashelder in. De vraag of er al een veroordeling van de rechter is, heeft daar niets mee te maken.’ ”
Kleine nuancering: een veroordeling van de rechter kan wel relevant zijn, maar is zeker geen voorwaarde voor het publiceren van beschuldigingen.
Het gehele artikel staat hier.
Bron: Advocatenblad 4 februari 2011, p. 14 e.v., auteur: Tatiana Scheltema.