In de zomer van 2012 publiceerde het magazine OneWorld een artikel van onderzoeksjournalist Sanne Terlingen over kindersekstoerisme in Ghana “Paradijs voor Pedo’s”. De Limburgse miljonair Arthur Paes, eigenaar van een hotel in Ghana, herkende zich in een van de verhaallijnen. Paes vond dat hij ten onrechte van misbruik werd beschuldigd en ageerde tegen het artikel. Maar Paes stapte pas naar de rechter toen Terlingen in het najaar van 2013 een vervolgartikel had geschreven (“Paradijs voor pedo’s – wordt vervolgd”). Daarin deed zij verslag van wat haar en haar bronnen na publicatie van het eerste artikel in 2012 was overkomen. In het artikel maakt zij melding van bedreigingen door Paes en de door bronnen geuite beschuldiging dat hij een Ghanese politieagent zou hebben omgekocht om de rechtsgang in Ghana te beïnvloeden.
De Voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam oordeelde dat de artikelen voldoende steun vonden in het – ten tijde van publicatie voor Terlingen beschikbare – feitenmateriaal en wees alle vorderingen van Paes af. Daartegen ging Paes in hoger beroep. Op 20 januari 2015 heeft het Hof Amsterdam arrest gewezen. Ook het Hof oordeelt dat de publicaties niet onrechtmatig zijn en stelt Terlingen in het gelijk.
Zeer ernstige misstanden
Het Hof acht van belang dat het gaat om zeer ernstige misstanden, te weten kindersekstoerisme in Ghana en de omstreden Ghanese rechtsgang en dat er een groot publiek belang is om op de hoogte te worden gebracht van deze misstanden.
Anonieme bronnen
Paes’ klacht dat anonieme bronnen zijn gebruikt, wijst het Hof van de hand:
“Paes wijst voorts erop dat de twee ex-medewerkers van het hotel van Paes anoniem zijn gebleven. Het hof is van oordeel dat dit op zichzelf nog niet betekent dat hun verklaringen, mede gezien het verklaarde door overige bronnen, niet door Terlingen kunnen worden gebruikt. Paes heeft voorts in algemene bewoordingen betwist dat de door Terlingen overgelegde transscripties van de gesprekken juist zijn. Het hof gaat daaraan voorbij nu Paes deze klacht niet nader heeft geconcretiseerd. Een en ander betekent dat Terlingen de hiervoor genoemde bronnen […] voor haar artikel heeft kunnen gebruiken.”
Wederhoor
Ook onderschrijft het Hof het oordeel van de Voorzieningenrechter dat Terlingen voldoende invulling heeft gegeven aan het beginsel van hoor en wederhoor. In het artikel uit 2012 is zijn reactie op de beschuldigingen opgenomen. Voor het vervolgartikel uit 2013 had Terlingen geen contact meer met Paes gezocht, omdat hij haar te kennen had gegeven geen contact te willen. Die keuze acht het Hof gerechtvaardigd.
Steun in de feiten
En net als de Voorzieningenrechter oordeelt het Hof dat voor de artikelen voldoende steun bestond in de feiten:
“Het hof verenigt zich op grond van een en ander met het oordeel van de voorzieningenrechter dat de door Terlingen in haar artikel van 28 juni 2012 jegens Paes geuite beschuldigingen voldoende steun vonden in het haar op dat moment beschikbare feitenmateriaal. Uit dit feitenmateriaal volgt immers, zoals de voorzieningenrechter terecht heeft overwogen, dat Paes verdacht is geweest van seksueel misbruik van [A], dat hij aangehouden is geweest en op borg is vrijgelaten en dat hij in Ghana werd vervolgd. Het feitenmateriaal biedt aldus voldoende steun aan de strekking van het artikel.” (r.o. 3.11).
“Het hof is […] met de voorzieningenrechter van oordeel dat de beschuldigingen in de artikelen van Terlingen van 8 oktober 2013 en 8 november 2013 voldoende steun vonden in de beschikbare feiten. Dat sprake is geweest van bedreigingen van de zijde van Paes in de richting van betrokkenen bij de zaak, blijkt uit de notitie van [E], de e-mail van [H] en uit het artikel op de website van Quote. Paes heeft de inhoud daarvan en daarmee de beschuldigingen van bedreiging onvoldoende weerlegd. Hij heeft evenmin uitdrukkelijk weersproken dat een kennis van hem Terlingen heeft gebeld en haar heeft toegewenst dat zij ‘kapot’ zou gaan, zoals zij in haar artikel meldt, en hij heeft bovendien niet aangevoerd dat hij met het desbetreffende telefoontje niets van doen heeft. Een en ander dekt de beschuldiging van bedreigingen in voldoende mate. Ook de beschuldiging van corruptie, het omkopen van rechercheur [D] met (geld voor) een auto, is niet zonder grond gedaan. Deze beschuldiging was immers te lezen in een artikel, gepubliceerd door een Ghanese journalist, en werd aan Terlingen bevestigd door de advocaat van [A]. Dat is voldoende voor het publiceren van deze beschuldiging, temeer daar Terlingen daarbij uitdrukkelijk heeft verwezen naar (betrouwbare) bronnen en naar het artikel van de Ghanese journalist. De snelle reactie van [D] op het artikel van Terlingen (na publicatie) bevestigt bovendien dat er contact bestaat tussen [D] en Paes, hetgeen een extra aanwijzing is voor het bestaan van bedoelde corruptie.” (r.o. 3.15).
Paes heeft aangekondigd een bodemprocedure tegen Terlingen te starten.
Sanne Terlingen en OneWorld worden in deze zaak bijgestaan door Christien Wildeman en Emiel Jurjens.
