Het boek “Platter & Dikker” van schrijver Hofland en fotograaf Visser is recent gepubliceerd. Het boek is, zoals op de achterflap staat vermeld, “een confronterend boek over heb- en vraatzucht, over hufterigheid, agressie, consumentisme en exhibitionisme.” Het boek was in elk geval confronterend voor (een tamelijk gezette, en getattoeëerde) man die op een foto in het boek stond afgebeeld. Dit kwam onder zijn aandacht doordat deze foto van hem werd getoond in een aflevering van De Wereld Draait Door (DWDD), waar de auteurs werden geïnterviewd. Gegeven de toonzetting van het boek voelde de man zich beledigd en begon een kort geding. De voorzieningenrechter deed een paar dagen geleden uitspraak en wees de vorderingen van de man af.
De zaak spitste zich zoals meestal in een uitingszaak toe op de vraag of het grondrecht van bescherming van eer en goede naam (art. 8 EVRM) of dat van vrije meningsuiting (art. 10 EVRM) moest prevaleren.
De man stelde dat er veel media-aandacht was geweest, waarbij met name het optreden van de auteurs in DWDD hem had gestoken. De fotograaf liet, zo stelde de man, in het programma “zijn afkeer blijken” van dikke, getatoeëerde mensen (er werd ook gespeculeerd dat hij een specialist inzake Kant was; daarover werd niet geklaagd). Verder vond hij de context van het boek zeer negatief en voelde hij zich belachelijk gemaakt. Door de publicatie stelde de man regelmatig beschimpt te worden en een baan bij een tattooshop in Hoofddorp te zijn misgelopen.
De uitgeverij stelde ter bescherming van haar vrijheid van meningsuiting onder meer dat de foto in het openbaar was gemaakt en dat de man zich “in volle glorie” had getoond tijdens een “Harley Davidson-herrie dag”. Hofland beledigt of beoordeelt hem niet expliciet in de begeleidende tekst, maar signaleert slechts een maatschappelijke ontwikkeling.
De voorzieningenrechter oordeelt dat het begrijpelijk is dat de man niet in verband wil worden gebracht met de thema’s in het boek. Het boek kan door media-aandacht een eigen leven gaan leiden en (een interessante overweging) dit kán “tot gevolg hebben dat de uitgeverij hiervoor mede-verantwoordelijk is, ook als zij niet zelf actief de publiciteit opzoekt” (r.o. 4.3). De uitgeverij is overigens niet verantwoordelijk voor de uitlatingen van de fotograaf in DWDD.
De rechter oordeelt uiteindelijk dat de balans doorslaat in het voordeel van de uitgeverij: de foto toont de man “zoals hij is” in de openbare ruimte en niet in een aanstootgevende of compromitterende situatie. Hij liet zich rustig fotograferen op een drukbezochte Harley Davidson-dag (iets wat “te verwachten viel” gegeven zijn “postuur en zijn grote aantal tatoeages”) en het was al met al niet redelijkerwijs te voorzien voor de uitgeverij dat de man zodanig lijdt onder zijn zwaarlijvigheid dat publicatie zijn belangen onevenredig zou schaden.
Daarnaast kan de man niet aantonen dat hij daadwerkelijk schade heeft geleden, is de publicatie van portretfoto’s in het kader van dit boek “bijna onvermijdelijk” en zou het toewijzen van zijn vorderingen aanmerkelijk grote schade voor de uitgeverij opleveren.
