Op verschillende sites worden huizen te koop aangeboden, door makelaars en door particulieren. Advertenties voor te koop staande woningen bevatten over het algemeen gegevens als de locatie van het huis, de vraagprijs en vaak ook één of meerdere foto’s van de woning. Op 5 januari 2010 wees de Rechtbank Rotterdam een beschikking in een zaak tussen de heer B. en Schoonderwoerd (directeur van Miljoenhuizen.nl). B. had geklaagd over het vermelden van de prijshistorie van zijn woning door miljoenhuizen.nl.
B. biedt zijn huis te koop aan voor -aanvankelijk- €269.000,- . De prijs is in de afgelopen periode inmiddels verlaagd naar €250.000,-. De woning id niet alleen via funda.nl te zien maar ook (onder meer) via Miljoenhuizen.nl. Deze laatste site vermeldt naast algemene informatie ook de prijs waarvoor het huis eerder is aangekocht en, als die gegevens beschikbaar zijn, de prijs van de verkoop daarvoor. B. vindt dat door het publiceren van deze informatie zijn huis niet onverkoopbaar wordt en dat het vermelden van dergelijke gevoelige informatie een inbreuk vormt op zijn privacy. Om die reden heeft B. een verzoek tot bemiddeling ingediend bij het College bescherming persoonsgegevens (hierna CBP). De Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) biedt in artikel 47 de mogelijkheid om een verzoek tot bemiddeling in te dienen, maar daarvoor is vrijwillige medewerking van beide partijen vereist. Schoonderwoerd wilde daar niet aan meewerken, zodat deze zaak is gesloten.
Vervolgens heeft B een verzoek tot verwijdering ingediend bij de rechtbank Rotterdam. Tot een inhoudelijke uitspraak komt het niet, nu het verzoekschrift tot de verkeerde partij is gericht. Dit leidt ertoe dat B. niet-ontvankelijk wordt verklaard.
Hoewel dat voor de behandeling van de zaak niet meer nodig was, merkt de rechtbank dan toch nog op dat de op Miljoenhuizen.nl vermelde prijsgeschiedenis in beginsel niet kan worden aangemerkt als een persoonsgegeven in de zin van de Wbp. Want, zo vindt de rechtbank, het betreft hier uitsluitend gegevens van de woning die niet zo kenmerkend zijn voor de heer B. dat hij daardoor zou kunnen worden geïdentificeerd.
Heeft de rechtbank gelijk? Of bepaalde informatie kwalificeert als persoonsgegeven in de zin van de Wbp wordt niet alleen bepaald door het feit of het gegeven zo kenmerkend is voor de persoon dat hij daardoor kan worden geïdentificeerd of niet. Volgens de Memorie van Toelichting bij de Wbp kunnen gegevens die een neerslag vormen van een over een bepaalde persoon genomen beslissing, worden beschouwd als een persoonsgegeven. De Registratiekamer (de voorloper van het CBP), heeft bepaald dat een postcode met een huisnummer kan kwalificeren als persoonsgegeven. In de Memorie van Toelichting wordt echter ook opgemerkt dat zuivere objectgegevens niet kwalificeren als persoonsgegeven. Het lijkt erop alsof de rechtbank beide kanten op had kunnen gaan. Voor de praktijk was het mooi geweest als de rechtbank haar oordeel wat uitgebreider had onderbouwd.
