Het internetbedrijf Blue 2 Blond heeft in twee artikelen op haar website www.blue2blond.nl De Uitgeversgroep BV beschuldigd van frauduleuze praktijken bij de verkoop van advertenties voor haar magazine Het Speelkwartiertje. De voorzieningenrechter in Assen heeft op 18 februari 2010 bepaald dat de artikelen niet onrechtmatig zijn. Opvallend is dat de rechter wel opmerkt dat website optimalisatie onrechtmatig kan zijn als daarmee internetgebruikers worden geleid naar een website met onrechtmatige content.
Blue 2 Blond had in de artikelen -met name- beweerd dat telefonische verkopers van De Uitgeversgroep naar ondernemers bellen en daarbij doen alsof de betreffende ondernemer tijdens een eerder gesprek advertentieruimte heeft gekocht. Blue 2 Blond zegt dat zij met die bewering is gebeld, terwijl ze helemaal geen advertentieruimte bij De Uitgeversgroep had gekocht. De Uitgeversgroep stapte naar de rechter, maar zonder succes.
De Uitgeversgroep heeft, zo oordeelt de rechter, niet duidelijk gemaakt waarom de uitlatingen onrechtmatig zouden zijn. Dat is wel haar taak, want als uitgangspunt geldt de vrijheid van meningsuiting en die mag alleen worden beperkt als daar goede gronden voor zijn. De rechter neemt hiermee een principieel en juist standpunt in, in het voordeel van de uitingsvrijheid.
Beschuldigingen van fraude zijn natuurlijk wel ernstig en kunnen daarom onrechtmatig zijn, bijvoorbeeld als ze feitelijk onjuist zijn. De Uitgeversgroep heeft kennelijk niet hard kunnen maken dat de beschuldigingen onterecht zouden zijn. De rechter overweegt: “De voorzieningenrechter is van oordeel dat zonder nadere toelichting die De Uitgeversgroep niet geeft, niet is te begrijpen wat onrechtmatig is aan de door De Uitgeversgroep in de inleidende dagvaarding aan [gedaagde] verweten gedragingen. (…) De enkele omstandigheid dat volgens De Uitgeversgroep uit de teksten van [gedaagde] valt op te maken dat [gedaagde] van oordeel is dat De Uitgeversgroep frauduleus te werk gaat, kan de stelling dat die teksten jegens De Uitgeversgroep onrechtmatig zijn in ieder geval niet schragen.” In de artikelen op www.blue2blond.nl staan overigens hyperlinks naar meerdere meldingen op het webforum van Tros Radar, waar vergelijkbare beschuldigingen aan het adres van de Uitgeversgroep staan. Voor zover uit het vonnis blijkt, heeft De Uitgeversgroep daarover niet geklaagd.
De Uitgeversgroep heeft wel geklaagd dat de website zo prominent in de zoekresultaten bij Google stond als werd gezocht met de term ‘De Uitgeversgroep’. Blue2Blond zou ook op een andere website, www.higherlevel.nl, hebben aangegeven de eigen website zo te optimaliseren dat Google een verwijzing naar zijn site geeft als de naam van De Uitgeversgroep wordt ingevoerd. De rechter merkt terecht op dat het niet onrechtmatig is een website te optimaliseren en er voor te zorgen dat Google naar de teksten van Blue2Blond verwijst. De rechter gaat daarna volgens mij echter de mist in door (in een enigszins kromme zin) te suggereren dat website optimalisatie wel onrechtmatig kan zijn: “(..) als die optimalisatie heeft plaatsgevonden met het doel het daarheen te leiden dat derden kennis nemen van uitlatingen op een website die op zichzelf genomen onrechtmatig zijn.” De rechter heeft al geoordeeld dat de uitlatingen niet onrechtmatig zijn, dus deze toevoeging doet in feite niet ter zake. Het lijkt me ook gebaseerd op een onjuist uitgangspunt. Als ik de rechter goed begrijp, zou het onrechtmatig zijn om je website zo in te richten dat die goed scoort bij zoekmachines, als de uitlatingen die op de website staan onrechtmatig zijn.
De content van een website en de optimalisatie daarvan moeten echter goed van elkaar onderscheiden worden. Het internet is zo opgezet dat het alleen functioneert als gebruikers websites kunnen vinden. Zoekmachines spelen daarbij een cruciale rol. Het ligt voor de hand dat websitehouders hun best zullen doen om goed te scoren bij zoekresultaten. Er valt niet in te zien waarom die optimalisatie op zichzelf onrechtmatig wordt doordat de content onrechtmatig blijkt te zijn.
De rechter lijkt met de opmerking aansluiting te zoeken bij een uitspraak van de voorzieningenrechter in Den Haag van 21 november 2007, maar er is mijns inziens een cruciaal verschil. In die zaak had een blogger op een website een medewerkster van de klantenservice van Vodafone zwart gemaakt en daarbij heel vaak haar voor- en achternaam genoemd. De rechter woog toen terecht mee dat de blogger expliciet had gemeld dat het de bedoeling was dat de Vodafone medewerkster schade zou ondervinden doordat toekomstige werkgevers de beschuldigingen zouden vinden. Volgens mij is in dat vonnis de bedoeling om een individu ernstig te schaden -wat gebeurde met gebruik van het op zoekmachines gebaseerde systeem van het internet- afgestraft, niet het feit dat door middel van website optimalisatie een website onder de aandacht wordt gebracht die wellicht onrechtmatige uitlatingen zou kunnen bevatten.
Gelukkig heeft de opmerking van de rechter in de huidige zaak geen gevolg voor Blue 2 Blond.
