Cozzmoss houdt zich zoals bekend bezig met de handhaving en exploitatie van auteursrechten van haar klanten. Dit heeft geleid tot een lange reeks van uitspraken, waarvan de meerderheid is afgedaan door kantonrechters. Dit levert een erg wisselend beeld over de toekenning van schadevergoeding en de hoogte daarvan. Onlangs heeft het Hof zich mogen uitspreken over een dergelijke kwestie.
Feitelijk gezien kende de zaak weinig bijzonderheden. Remie Consultants heeft 43 artikelen uit het tijdschrift Cobouw integraal op haar website gezet, zonder toestemming van de auteursrechthebbende (SDU uitgevers). Cozzmoss treedt namens SDU op tegen het vermeende onrechtmatige gebruik van deze auteursrechtelijk beschermde werken.
De schadevergoeding die hier wordt gevorderd is wel interessant. Bij de procedure voor het Hof vordert Cozzmoss een vergoeding van € 0,47 per woord vermenigvuldigd met een factor 1,25, administratiekosten en haar volledige proceskosten.
De schadevergoeding die wordt toegewezen als gevolge van auteursrechtinbreuken is al tijden onderwerp van discussie. Uit het stelsel van de wet vloeit voort dat enkel daadwerkelijk geleden schade gevorderd kan worden. De rechter kan dus geen boete opleggen. Dit houdt in dat vaak een schadevergoeding wordt toegekend ten hoogte van de gebruikelijke licentievergoeding. Er gaan vaak geluiden op dat een dergelijk systeem onbevredigend zou zijn, met name bij auteursrechtinbreuken op het internet. Er zou namelijk voor de gebruiker geen enkele incentive zijn om voorafgaand aan het gebruik van een auteursrechtelijk beschermd werk een licentie overeen te komen. De overige vorderingen van de auteursrechthebbende, zoals een recall, hebben bij inbreuken op het internet slechts beperkt afschrikkende werking.
Het Hof overweegt dat indien de feitelijke schade lastig is vast te stellen, de rechter het schadebedrag vast kan stellen op basis van de licentievergoeding die de gebruiker verschuldigd zou zijn. En, zo vervolgt het Hof, tevens kosten voor opsporing en onderzoek kunnen voor toewijzing in aanmerking komen. Cozzmoss berekent haar schade aan de hand van de door haar gestelde “economische waarde”, die volgens Cozzmoss bestaat uit de kosten die SDU voor de artikelen heeft moeten maken. Hierbij wordt aangehaakt bij de (volgens Cozzmoss) in het branche gebruikelijke tarief van € 0,47 per woord. Het Hof wijst deze economische waarde toe. Ook wijst zij de opslag van 25 procent toe, “mede in het verband met het (onvoldoende weersproken) verlies aan misgelopen inkomsten van potentiele abonnees (de door Cozzmoss gesteld “uitgeholde exlusiviteit”)”. Wat het Hof met deze uitgeholde exclusiviteit bedoelt is onduidelijk, maar het is een term die vaker voorkomt in de jurisprudentie. Onduidelijk is waar het Hof de 25 procent opslag op baseert. Mijn insziens heeft deze opslag veel weg van de zo bediscussieerde boete.
Aanwijzing daarvoor is ook te vinden in een recentere uitspraak van de rechtbank Midden Nederland. Daar wordt met dezelfde vordering van Cozzmoss korte metten gemaakt. Want zo overweegt de rechtbank “dit zou neerkomen op een boete”. Met deze laatste uitspraak wordt nogmaals duidelijk dat de hoogte van de schadevergoeding nog steeds sterk afhankelijk is van de rechter die je treft.
