Het plaatsen van een onrechtmatige publicatie is uiteraard niet hetzelfde als ernaar verwijzen. Dit onderscheid is van groot belang voor het internet, dat immers van verwijzingen en links aan elkaar hangt. Canada’s Supreme Court werd gevraagd zich te buigen over de vraag of linken naar een vermeende onrechtmatige publicatie geoorloofd was. Unaniem kwamen de negen rechters tot de conclusie dat het plaatsen van een link naar een onrechtmatige publicatie op zichzelf niet onrechtmatig is:
“A hyperlink, by itself, should never be seen as “publication” of the content to which it refers. When a person follows a hyperlink to a secondary source that contains defamatory words, the actual creator or poster of the defamatory words in the secondary material is the person who is publishing the libel. Only when a hyperlinker presents content from the hyperlinked material in a way that actually repeats the defamatory content, should that content be considered to be “published” by the hyperlinker.”
Deze uitspraak betrof ironisch genoeg een website over onrechtmatige publicatiezaken. De websitebeheerder had hierbij verwezen naar procedures die door ene meneer Crookes waren aangespannen. Ter illustratie waren twee links geplaatst naar de internetartikelen waartegen meneer Crookes bezwaar had. Meneer Crookes eiste dat de websitebeheerder deze links verwijderde, maar deze eis werd door de Supreme Court dus van tafel geveegd.
De Canadese uitspraak heeft geen directe betekenis voor de Nederlandse rechtspraktijk, maar biedt wel interessante overwegingen over de vrijheid van meningsuiting, waaronder:
“The Internet cannot, in short, provide access to information without hyperlinks. Limiting their usefulness by subjecting them to the traditional publication rule would have the effect of seriously restricting the flow of information and, as a result, freedom of expression. The potential “chill” in how the Internet functions could be devastating, since primary article authors would unlikely want to risk liability for linking to another article over whose changeable content they have no control. Given the core significance of the role of hyperlinking to the Internet, we risk impairing its whole functioning. Strict application of the publication rule in these circumstances would be like trying to fit a square archaic peg into the hexagonal hole of modernity.”
De hierbij aangehaalde “chill”, oftwel het “chilling effect”, speelt ook een belangrijke rol bij de Europese vrijheid van meningsuiting, zoals uitgelegd door het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.
De overwegingen van het Canadese hof staan in ieder geval in schril contrast met de visie van de Nederlandse overheid met betrekking tot links naar foto’s van het Koningshuis, zoals laatst op Media Report is aangekaart.
