Pretium, de bekende aanbieder van telefoniediensten, ligt in de clinch met de familie van een van haar klanten. Dit heeft geleid tot een procedure die heel kort gezegd op het volgende neerkomt. Eind 2012 heeft een medewerkster van Pretium de 80-jarige schoonmoeder van een van de eisers (de familieleden) telefonisch benaderd. Volgens Pretium heeft deze bejaarde dame tijdens dat gesprek een telefoonabonnement afgesloten, waarna Pretium dit schriftelijk heeft bevestigd. Eisers menen echter dat deze dame onder valse voorwendselen een telefoonabonnement is aangesmeerd en hebben hun ongenoegen op verschillende door hen beheerde websites geuit. De rechter heeft geoordeeld dat eisers de volledige content van deze websites moeten verwijderen en rectificeren.
Eisers zijn daartegen in hoger beroep gekomen en hebben de rechter tijdens de procedure verzocht Pretium te bevelen de volledige opnames van het betreffende gesprek af te staan (door middel van de zogenaamde ‘artikel 843a procedure’).
In de procedure zijn wel weliswaar al transcripten van het telefoongesprek overgelegd, maar eisers menen dat zij ook de opnames moeten kunnen beluisteren om te kunnen controleren of de overgelegde transcripten kloppen. Daarnaast menen ze ook enkel door de opnames te beluisteren te kunnen verifiëren hóe het gesprek is gevoerd. Dit blijkt namelijk niet uit de transcripten. De rechter volgt deze stellingen en wijst het verzoek toe onder bepaalde voorwaarden. Belangrijk, want de uitkomsten van het beluisteren van de telefoongesprekken zullen van groot belang zijn voor de uitkomst van het hoger beroep.
Dergelijke verzoeken om ‘bescheiden’ worden overigens vaak van stal gehaald bij journalistieke uitingen. Onlangs nog in de zaak tussen Ryanair/ KRO, waarbij werd verzocht om ruw beeldmateriaal. Dit verzoek werd afgewezen. Uit de jurisprudentie volgt dat rechters terughoudend omgaan met dergelijke verzoeken. De achterliggende gedachte is dat een ‘chilling effect’ moet worden voorkomen. Inzage zou immers kunnen leiden tot een maatschappelijke ongewenste terughoudendheid bij bronnen. En als sprake is van anonieme bronnen (zoals in de zaak tussen Ryanair en de KRO) weegt ook het brongeheim tegen toewijzing van een vordering tot inzage. In de Pretium zaak betrof het geen journalisiteke uiting en was er (dus) ook geen sprake van een ‘chilling effect’. Het verzoek diende enkel om te verifieren of het contract op de juiste wijze tot stand was gekomen.
