Hendrikje Bijl, beter bekend onder artiestennaam Imca Marina, stond in januari voor de rechter in Groningen. Een voormalig medewerker van haar vond dat Imca Marina zich in weekblad Privé onrechtmatig over hem had uitgelaten. Dat was de rechter met hem eens. Dat sprake was van een informeel gesprek met de journalist en ze het artikel niet heeft geaccordeerd doet daaraan niet af. Van een bekende Nederlander mag verwacht worden dat haar citaten in een artikel terecht kunnen komen, aldus de voorzieningenrechter. Imca Marina werd op straffe van een forse dwangsom veroordeeld tot rectificatie in de Privé. En dat is opmerkelijk. Het is immers niet bepaald ondenkbaar dat de redactie van een tijdschrift of krant die zelf niet onrechtmatig heeft gehandeld weigert een rectificatie van een ander te plaatsen. Bijvoorbeeld omdat de niet oplettende lezer kan denken dat het medium die de rectificatie plaatst iets te verwijten valt. Vanzelfsprekend kan gedaagde executie dan tegengaan in kort geding met een beroep op de onmogelijkheid om aan de veroordeling te voldoen. Maar een rechter behoort mijns inziens geen bevel op te leggen op straffe van een dwangsom, als gedaagde voor uitvoering daarvan medewerking van een derde nodig heeft.