Vanaf 1 januari 2014 wordt de nieuwe Reclamecode Sociale Media van kracht (“RSM”). Deze wordt onderdeel van de bestaande Nederlandse Reclame Code.
De RSM geeft specifieke regels over het gebruik van social media bij adverteren. Zo bepaalt de RSM onder meer dat reclame op social media als zodanig herkenbaar moet zijn. Ook bepaalt de RSM dat als een vergoeding wordt ontvangen voor het berichten over een bepaald product of dienst (in geld of natura) dit uitdrukkelijk moet worden vermeld in het bericht.
Om te voldoen aan het bovenstaande geeft de RSM een aantal concrete handvaten. Zo kan een blogger na een productreview afsluiten met de tekst: “Disclaimer, deze printer/telefoon/tablet kreeg ik gratis aangeboden van HP/Apple/Samsung om te testen”. In het geval van hele korte berichten, zoals bijvoorbeeld tweets, kan gebruik worden gemaakt van een hashtag. Als het gaat om een gesponsord product, dan gebruikt men #spon, en bij een advertentie #adv.
Ook is het verboden om berichten op sociale media dusdanig te bewerken dat de gemiddelde consument hierdoor wordt misleid. Zo mag een adverteerder niet systematisch niet bestaande identiteiten aanmaken om via social media te berichten over haar diensten. Ook mag een adverteerder niet enkel de negatieve reacties op zijn producten verwijderen als zij niet vermeldt dat zij selecteert in haar reacties.
Vorig jaar ontstond wat commotie toen bleek dat Dirk Zeelenberg namens adverteerders BN-ers betaalde om over hun producten en diensten te twitteren. Met als gevolg bijvoorbeeld deze tweets over de film Doodslag:
Soms zijn de gesponsorde tweets nog iets duidelijker, zoals deze van Georgina Verbaan:
De RSM is eigenlijk geen verscherping van de bestaande regelgeving. De Nederlandse Reclame Code bepaalt namelijk in artikel 11.1 al dat reclame duidelijk als reclame herkenbaar moet zijn. Volgens de Stichting Reclame Code Commissie is de regelgeving dan ook vooral bedoeld om marketeers concrete handvaten te bieden.
De Nederlandse Reclame Code en de bijzondere reclame codes waaronder de RSM is een vorm van zelfregulering, opgesteld in samenspraak met de betrokken adverteerders of branche-organisaties. De Reclame Code Commissie neemt echter ook klachten in behandeling over partijen die niet betrokken zijn geweest bij het opstellen hiervan.
