De Reclame Code gaat met zijn tijd mee (nou ja, na ruim 45 jaar). Per 1 januari 2011 zal de definitie van “reclame” worden aangepast, met name om deze beter aan te laten sluiten bij het huidige internettijdperk. Op dit moment wordt volgens artikel 1 van de code onder reclame begrepen:
“Onder reclame wordt verstaan: iedere openbare aanprijzing van goederen, diensten, of denkbeelden (tezamen: producten). Onder reclame wordt mede verstaan het vragen van diensten.”
Na de aanpassing omschrijft de Nederlandse Reclame Code “reclame” als volgt:
“[…] iedere openbare en/of systematische directe dan wel indirecte aanprijzing van goederen, diensten en/of denkbeelden door een adverteerder of geheel of deels ten behoeve van deze, al dan niet met behulp van derden. Onder reclame wordt mede verstaan het vragen van diensten.’ De ‘adverteerder is een organisatie of een persoon niet zijnde een consument’.”
In het nieuwe begrip is, anders dan onder de oude definitie, dus niet meer steeds vereist dat het gaat om een openbare aanprijzing. Ook de systematische directe en bovendien indirecte aanprijzing van producten valt onder reclame, ook als daarbij gebruik wordt gemaakt van de hulp van derden (denk aan affiliate marketing). Zodoende vallen ook behavioral targeting campagnes via bijvoorbeeld social media en tell a friend-acties, waarbij de consument direct op diens persoonlijke voorkeuren wordt benaderd, onder het bereik van de Nederlandse Reclame Code. Dat was waarschijnlijk al het geval, omdat het begrip “reclame” in de code ruim moet worden uitgelegd, maar nu laat ook de tekst van de code zelf hier geen misverstanden meer over bestaan.
