In vervolg op de oproep van Kamerlid Gerkens om met legale alternatieven te komen voor het illegaal uitwisselen van muziek (zie eerder bericht op Media Report) en daarmee een downloadverbod te voorkomen, komt Buma met een plan voor een internetlicentiesysteem voor particuliere muziekgebruikers. Met haar voorstel zegt Buma filesharing uit de illegaliteit te willen halen.
De voorgestelde constructie houdt in dat particuliere internetgebruikers via hun ISP een licentiecontract sluiten met muziekrechthebbenden. Op basis van dit contract staat het de gebruikers vrij om tegen een redelijke maandelijkse vergoeding (bedragen van 5 à 10 euro per maand worden genoemd) muziek uit te wisselen met andere particuliere gebruikers. In het plan gaat de ISP het muziekgebruik registreren en dit anoniem doorgeven aan auteursrechtenorganisaties. “Commercieel gebruik”, waarmee Buma kennelijk doelt op professioneel gebruik, is van de voorgestelde regeling uitgesloten, ook als er geen sprake is van een commercieel doel.
Volgens Buma moet er een “eenvoudige opt out mogelijkheid” komen voor de internetgebruiker die geen muziek uitwisselt. Als de internetgebruiker aangeeft geen muziek te up- of downloaden, dan hoeft hij dus niet te betalen. De vraag is natuurlijk of, en hoe dit kan worden gecontroleerd. Buma benadrukt dat met de opt-outconstructie sprake is van een licentiesysteem en niet van een algemene internetheffing. Omdat het vertrekpunt echter is dat iedere internetgebruiker zonder tegenbericht betaalt, heeft het echter toch wel wat weg van laatstgenoemde heffing.
Tussen neus en lippen door merkt Buma bij de bekendmaking van het plan nog op dat zij van mening is dat de vorming van één collectieve beheersorganisatie in Nederland zal leiden tot een te groot en log bureaucratisch orgaan, waarmee de belangen van de muziekauteurs en muziekgebruikers niet gediend zouden zijn. Ofwel, Buma vindt dat zij (en de andere cbo’s) gewoon moet blijven bestaan.
De vraag lijkt of dit plan van Buma (nu al) praktisch haalbaar is en belangrijker nog, of Buma de muziekgebruikers, rechthebbenden en belanghebbenden, denk aan de (internationale) muziekindustrie, met zich meekrijgt. Buma zelf realiseert zich dit ook en kan op dit moment niet meer dan beloven zich hiervoor hard te maken. Wat het plan ook oplevert, Buma kan niet worden ontzegd na te denken over een oplossing voor de knelpunten, en de behoefte aan een nieuw verdienmodel binnen het sinds de opkomst van internet sterk veranderde auteursrechtenlandschap.
