De Tweede Kamer is gisteren akkoord gegaan met een wijziging van de Mediawet die ervoor moet zorgen dat de televisieprogrammagegevens van de publieke omroepen versneld beschikbaar komen. Dat betekent dat de publieke omroepen in de toekomst verplicht zijn om de programmagegevens te verstrekken aan iedereen die deze gegevens wil afnemen. Er moet wel betaald worden voor de gegevens: het amendement spreekt van een ‘marktconforme vergoeding’. Die marktconforme vergoeding is vooralsnog vastgesteld op € 0,0195 voor elk afgezet exemplaar van een gedrukte programmagids; € 0,006 per maand per huishouden voor elektronische programmagidsen die de ontvangst van televisieprogramma’s op digitale wijze mogelijk maken en € 2500 per jaar voor overige elektronische programmagidsen (artikel 2.139 (nieuw) Mediawet). Het Commissariaat voor de Media kan deze bedragen 1 keer per twee jaar aanpassen als zij daartoe aanleiding ziet. Daarnaast schaft de wetswijziging de zogenaamde ‘omgekeerde bewijslast’ af die voor programmagegevens gold: als de omroepen stelden dat programmagegevens zonder hun toestemming waren gekopieerd, moest de partij die van kopiëren werd beschuldigd aantonen dat zij de gegevens niet had overgenomen. Deze regel behoort met het amendement dus tot het verleden.
Dat de Nederlandse wetgever nu wil dat de publieke omroepen hun programmagegevens verplicht gaan delen is een mijlpaal in de roerige geschiedenis van de televisieprogrammagegevens. Er zijn langlopende procedures gevoerd omdat de publieke omroepen eenvoudigweg weigerden de gegevens ter beschikking te stellen aan derden, ook al waren die derden bereid om daarvoor te betalen. De procedure tussen de NOS en de Telegraaf, die in totaal meer dan 6 jaar juridische strijd met elkaar hebben geleverd over dit onderwerp, is daarvan de bekendste. Ook wordt al jaren gediscussieerd over de vraag in hoeverre televisieprogrammagegevens überhaupt beschermd kunnen worden. Het recente Europese arrest Football DataCo heeft deze discussie nog eens doen oplaaien (zie over dat arrest MR 11453).
Met deze wetswijziging zouden deze juridische conflicten over het verstrekken van programmagegevens dus niet langer aan de orde moeten zijn. Vraag is natuurlijk nog wel of de commerciële omroepen (RTL en SBS) aan zullen sluiten bij de tarieven zoals die nu zijn vastgesteld. Nieuwe spelers op de markt voor televisiegidsen hebben er immers baat bij dat zij niet alleen de programmagegevens van de publieke, maar ook die van de commerciële omroepen kunnen afnemen tegen een betaalbare prijs.
Maar hebben de uitgevers die jarenlang hebben gestreden om een programmagids er inmiddels eigenlijk nog wel zin in?
