BREIN wil weten wie er achter de website www.greece-forever.info zitten. Via die website worden op grote schaal films, muziek, games etc. uitgewisseld. Bezoekers kunnen tokens kopen waardoor zij sneller kunnen downloaden. De betaling hiervan verloopt via de online-betaaldienst van Techno Design. BREIN schrijft eerst de provider aan die de website host, maar dat levert niets op. Vervolgens richt BREIN zich tot Techno Design. De rechter oordeelt dat een payment provider ‘doorgaans’ geen klantgegevens aan derden mag verstrekken, en overweegt:
Op zich is begrijpelijk dat Techno Design als payment provider het imago koestert van een dienstverlener die zorgvuldig omgaat met haar klantgegevens en dat zij daarom terughoudend is met verstrekking van klantgegevens aan derden zoals BREIN. Doorgaans hoeft Techno Design dan ook geen gegevens van haar klanten aan derden te verstrekken en op grond van privacyregels zal zij dat vaak ook niet mogen doen.
Maar dat uitgangspunt geldt volgens de rechter niet in een geval als dit waarin:
voorshands aannemelijk is dat (i) de betreffende klant in het economisch verkeer actief is, (ii) de betreffende klant structureel en grootschalig (evident) onrechtmatig handelt jegens een derde, (iii) die derde identificerende gegevens nodig heeft om de klant te kunnen aanspreken op de onrechtmatige handelingen en (iv) er voor de derde geen minder ingrijpende mogelijkheid bestaat om die gegevens te achterhalen.
De payment provider wordt veroordeeld om de volgende gegevens te verstrekken:
a. de naam-, adres-, en woonplaatsgegevens (de NAW-gegevens),
b. de e-mailadressen en IP-adressen, en
c. het bankrekeningnummer
Interessant is de overweging van de rechter dat het effectiever is om een payment provider aan te spreken dan een hosting provider, omdat de payment provider immers de beschikking heeft over ten minste de naam en het rekeningnummer van die klant, terwijl dat voor de hosting provider lang niet altijd geldt.
Dit vonnis opent aldus de weg naar het verkrijgen van gegevens via payment providers. Met de overwegingen van de rechter zouden payment providers wel eens het eerste aanspreekpunt kunnen worden voor rechthebbenden die achter inbreukmakers aanzitten. Banken en tussenpersonen in het betalingsverkeer zullen niet gelukkig zijn met deze ontwikkeling, omdat er op basis van deze redenering heel wat verzoeken tot het verstrekken van gegevens te verwachten zijn.
In het vonnis wordt geen aandacht besteed aan de recente conclusie van de AG in de zaak Bonnier bij het Hof van Justitie, over het verstrekken van NAW-gegevens door een provider. Daarin adviseert de AG dat de houders van intellectuele eigendomsrechten niet het recht hebben om persoonsgegevens te gebruiken wanneer die gegevens door de provider zijn verzameld of bewaard in het kader van zijn wettelijke bewaarplicht. Dit is alleen anders wanneer in de nationale regelgeving een maatregel is opgenomen die voorziet in een beperking van het recht op bescherming van persoonsgegevens. Die beperking moet dan wel noodzakelijk, redelijk en proportioneel zijn. Of daar in Nederland sprake van is, is nog maar de vraag.
Terzijde: Techno Design kennen we nog van de ZoekMP3 uitspraak van inmiddels al weer heel wat jaren geleden. Techno Design exploiteerde in 2004 een zoekmachine die gericht was op ongeautoriseerde MP3-bestanden. Dat was onrechtmatig. Techno Design moest haar website sluiten.
