Het is jaren rustig geweest rond het aanpakken van individuele downloaders uit illegale bron. Dit kwam voornamelijk omdat de Auteurswet deze downloaders uit de wind hield. Maar nadat het Hof van Justitie oordeelde dat dit niet door de beugel kon vermoedde men dat het tij wel eens zou kunnen keren. Mogelijk dat Belirex, de eiser in deze procedure, dat ook dacht. Voor de jaarwisseling ontving UPC een verzoek van Belirex om NAW-gegevens bekend te maken van individuele downloaders van diverse pornofilms. UPC weigerde vanwege de privacybelangen van haar klanten en gebrekkigheid van het bewijs van inbreuk. Dit leidde tot een kort geding, waarin de voorzieningenrechter Amsterdam UPC vorige week in het gelijk stelde.
Er waren twee problemen. Probleem 1: het was niet duidelijk of de verzoeker, Belirex, überhaupt auteursrechthebbende was. Het auteursrecht werd op de films namelijk toegeschreven aan iemand anders, het zogenaamde Inflagranti Film Berlin. De enige link tussen Belirex en Inflagranti was een Duitse merkinschrijving. De voorzieningenrechter oordeelde hierover als volgt:
“De voorzieningenrechter stelt vast dat op grond van hetgeen Belirex heeft gesteld er niet zonder meer van uit kan worden gegaan dat zij auteursrechthebbende is. Wel is vast komen staan dat Inflagranti een merk is dat eigendom is van Belirex. Ter terechtzitting is echter niet inzichtelijk geworden of de aanduiding “Inflagranti Film Berlin” ziet op een afzonderlijke rechtspersoon dan wel een merkaanduiding is.”
Een tweede probleem voor Belirex betrof het bewijs waaruit zou moeten blijken dat UPC-klanten Belirex’ films daadwerkelijk gedownload hadden. Belirex voerde een lijst met IP-adressen aan die verzameld zouden zijn middels een speciaal daarvoor ontwikkeld programma van Media Protector (een ander Duits bedrijf). UPC maakte hiertegen bezwaar omdat een IP-adres nog niet vertelt welke persoon inbreuk heeft gepleegd. Meerdere mensen kunnen immers via een IP-adres toegang tot het internet krijgen. Ook was onvoldoende inzichtelijk gemaakt of de IP-adressen nauwkeurig waren verzameld. De voorzieningenrechter bleek evenmin overtuigd door Belirex’ lijst met IP-adressen:
“Partijen verschillen van mening over de vraag of het programma waarmee Belirex de lP-adressen die volgens haar zijn gebruikt om films illegaal te downloaden heeft achterhaald, tot een juist resultaat leidt. Deze discussie heeft de werking van digitale techniek tot onderwerp en de voorzieningenrechter kan daarover bij gebreke van een oordeel van een onafhankelijk deskundige geen uitspraak doen. Dit betekent dat zij er niet zonder meer van kan uitgaan dat alle op de lijst van Belirex voorkomende lP-adressen daadwerkelijk met een inbreukmakende activiteit in verband gebracht kunnen worden.”
De voorzieningenrechter gaat overigens niet mee in het principiële verweer dat de Wet bescherming persoonsgegevens geen ruimte biedt voor het najagen van illegaal gedownloade porno. De vraag is namelijk of informatie over pornokijken niet iets zegt over het seksuele leven, wat een zeer hoog beschermingsniveau kent. Volgens de rechter was dat niet het geval omdat het “primair om gegevens van commerciële aard” ging. Wat daarmee wordt bedoeld is ons niet helemaal duidelijk.
Bovendien lijkt de politiek van mening dat individuele downloaders sowieso niet aangepakt zouden moeten worden (zie het recente algemene overleg auteursrechten). Niet al deze argumenten komen in het vonnis voldoende naar voren, dus er moeten nog wat harde noten gekraakt worden.
UPC werd in deze zaak bijgestaan door Jens van den Brink en Joran Spauwen van Kennedy Van der Laan
